Ze Wilijom

broneknotgeld

"(Narrator)
Jako z Maryjôm naszôm sie stało
Co modo frelka Syna poczyła
Niychej wiy ło tym i ziymia cało
Z Pônbôczka woli brzymiynnôm była
Toż Zefel stolorz wziôn jôm za ślubno
"Syn Dawidowy" śnik tyż mioł taki
W kerym klarowoł mu anioł rôwno;

(Anioł)
Niy som na darmo te wszyske znaki
Ty dlo Jezusa rodzicym bydziesz
Przeca żeś chopym niy belejakim
Z Immanuelym do Nieba przidziesz

(Zefel)
Toż môj aniele niych to sie stanie
Ślubnôm mi ciyngiym Maryjo czysto
A jak już przidzie jyj rozwiônzanie
Pszoć tako byda - rzecz łoczywisto

Jezusiczkowi co sie narodzi
Z cołkiych siył swojich zastômpia Pana
Tako mi słudze przijôńć se godzi
Ta wola bosko - jak yno wstana

(Narrator)
Chnet czas registru prziszoł rzymskigo
Zefel z Maryjôm już we Betlyjym
Sie spodziywajôm szczyńścio swojigo
Dyć tu ze ańclom wiela mecyji

W stajynce tako kôntek swôj majôm
Tref? – Przeznoczynie co im pisane
Świynto Familjo – choć fest sie pszajôm
Dzieciôntko w biydzie na świat wydane.

(Kacper, Melchior, Baltazar)
Toż nôm we łoczach gwiozda durś blyszczy
Do krôla drôga wskazuje
Narôd żydowski z Niym wiela zyszczy
Zdo sie – już ziymia to czuje

Arcykapłany – czy drôga znocie?
Kaj Krystus se wôm narodziôł?
Dobro nowina dlo nos już mocie?
Cud ty Judeji przigodziôł?

(Herod)
Co to za myndrce? Kogo szukajôm?
Krôlym Judeji jo tako!
Bojaźni w sercu łôni niy majôm?!
Dyć zowdy niychej jednako

Tôż tyn môj narôd mie słuchać bydzie
W utropie jako w radości
Niy?! – Dyć mu richtich z tym gorzi przidzie!
Wiela krôlewskij môm złości!

Hej – sługi moje! Myndrcôw mi dować!
Niychej łopytôm se gości
Cygaństwo abo jakosik zmowa?
Kto mie łodbiyro wielkości?!

(Narrator)
Jako rozkozoł tako sie stało
Już isnych wiedôm mu sługi
Dostojność jejich aż błyszczy cało
Dyszkurs niy bydzie za dugi.

(Kacper, Melchior, Baltazar)
Herodzie – gwiozda niy łocygani
Do krôla świata nos wiedzie
Ćmok przidzie - łoko sôm połôż na ni
Judzke Betlyjym na przedzie

W niym se dokôno co przeca musi
Tôż ziymia kwiycie wydowo
W pszoniu nojwiynkszy – grzych go niy skusi
Śmiertelny Bogym sie zdowo

Kraj twôj szczyńśliwy niych se raduje
Sôm Stwôrcy tako złôż dziynki
Uwiyrz jak tego niy forsztelujesz
Skôńczôm sie wieczne nôm mynki.

(Herod)
Toż roztomili idźcie szukejcie
Recht co to musi być cudo
A jak znojdziecie znać drapko dejcie
Bych sôm z pokłônym se udoł.

(Kacper, Melchior, Baltazar)
Panie Judeji - niychej sie stanie
Tôm samôm drogôm wrôcymy
Byś tyż môg zaczôńć te fajrowanie
Wszysko ci chnet łopowiymy

(Narrator)
Toż do Betlyjym w kôńcu ruszyli
Stajynka i żłobek znodli
Kaj już pastyrze nojpiyrwyj byli
Dzieciôntku dary pokłodli.

(Kacper, Melchior, Baltazar)
Maryjo gryfno i Zeflu zocny
Z wôs świynto już familijo
Dzieciôntko zesłoł Pôn Bôg wszechmocny
Szczyńście – niy jakoś mecyjo

Tu pokłôn Jymu my złożyć prziszli
Gwiozdka nos wiôdła do Niego
Ano żył nojprzôd we naszy myśli
Dzisioj widzymy Isnego

(Maryjo)
Myndrce ze wschodu a wpiyrw pastyrze
Dzieciôntko Boske witajôm
We żłobie dzisioj jego jest lyże
Dyć przeca wiela mu pszajôm

Zdo sie - w świat idzie dobro nowina
Ło cudzie w małyj stajynce
Boże w łopiece miyj mo Dziecina
Durś Twoje czim nad Niôm rynce.

(Zefel)
Toż dejcie dary wele Jezusa
Łodpoczońć w stajni tyż chciyjcie
Posłać w barłogu wôm jednak musza
Biyda - tu spanie se miyjcie

(Anioł)
Kacprze, Melchiorze i Baltazarze
Misyjo waszo skôńczono
Już historyjo tego niy zmaże
Co Bôg w Betlejym dokônôł

Zowrôćcie do sia – mińcie Heroda
Niy paczcie danego słowa
Bo ze tym prziszłaby wiynkszo szkoda
Choć krôl - zowistno mo gowa.

(Narrator)
Jak aniôł pedziôł tako sie stało
Myndrce już do sia wrôcajom
Heroda mynczy zaś richtich małość
- Ciyngym złe myśli ścigajôm.

A wele żłobka dali jest radość
Aż prziszôł tyn co mo piôra

(Anioł)
Coby złe tukej niy miało zadość
Zefel – se wybier za gôra
Niy yno jedna – za rzeki pola
Słônko z miesiônczkiym niych wiedzie
Anô – ci Egipt terozki chwola
Prowodź familjo na przedzie."

(Herod)
Kaj sôm te myndrce? Downo być mieli!
Wieść ło Dzieciôntku prziniyśli?!
Czekôm jak gupi w ty moji szteli
Możno z Judeji już wyszli!

(Sługi)
Panie - kraj ponoć przeszli po cichu
Blisko już dôma sôm łôni
Śmieli se niy boć takiygo grzychu
Dyć jako isnych nôm gonić?

(Herod)
Tôż co zrychtować? - Bajtli zabijać!
Kere łostatnio zrodzône?!
Wojoki! Trza sie za tym uwijać!
-Utropy z tym łodmiyniône!

(Wojoki)
Krôlu Herodzie twôj rozkaz srogi
My sługi tako spełniymy
Tyś jest nôm bardzij łod dzieci drogi
Żeś władcôm - to jedno wiymy

Jako rozkożesz tako sie stanie
Na nic ślimtanie i jynki
Matek w utropie głośne wołanie
Jak wolôm twojôm ich mynki

(Herod)
Ano! Dyć ze tym trôn mocny bydzie
Zicna se na niym jak piyrwyj
Deliberować ło taki biydzie
Jak styknie pedzieć mi - wyrwij!

(Narrator)
Rzeź niywiniôntek straszno nastała
W Judeji podniôs sie lamynt
Litości wola krôla niy znała
Dlo synkôw taki był amynt

Świynto familjo w Egipcie bôła
Jezus im rosnôł poleku
We Niym sie bosko wola ukrôła
Wiydz ło tym dobry człowieku

Syn Boga richtich Krystusym bydzie
We kôńcu czas łodkupiynio
Człowiek do Łojca-Stwôrcy chnet przidzie
Świat Jego pszôniym sie zmiynio

Dyć we Betlejym wszysko sie stało
Pônbôczek w Synu narodziôł
Choć ta betlyjka licho i mało
Przeca i na nia tyż zgodziôł.