Łozprowka z ... kotym

Ojgyn z Pnioków

Idzie tego tyż posuchac na [link widoczny dla zalogowanych]

Wiycie, ciyngiym sie mie pytajóm skany jô biera tymy dlô mojich łozprôwek, do mojigo beraniô. A mie styknie suchać, co ludzie przi gorzole, przi biysiadach i bele kaj gôdajóm. A i tyż poczytać pôrã jakichsik móndrych cajtóngów abo kuknóńć na telewizyjô i ... już móm ło czym pisać, ło czym łozprawiać. Tak tyż ci bóło łostatnio. Łapnółech ci, wlôz mi do graców cajtóng, ftory sie „Angora” mianuje a driny bół ci pierónym szpasowny i moc pasowny kónszczek ło tym naszym Jarosławie Maluśkim ło kierym te dwie wyciepniynte już na pychol ze partyji prawych i sprawiydliwych mamzele, gôdali kiejsik, iże to jes richticzny: „ ...mąż stanu i dojrzały polityk.” Pedziała to ofyn Elza Jakubiacka gynał pół godziny skorzij jeji wyciepniyńciô ze PiS-u znacy sie ze partyji ło ftoryj łoszkliwce gôdajóm „Prezes i Sprawiydliwóść”. I to jednógłóśnie je wyciepli ... jednym głósym prezesa. A szło to jakosik tak:
Bóła tesknô listopadowô łodwieczerz. Jarosław Maluśki (po łojcach mianowany Kaczyński) łozewrził do mola dźwiyrze swojigo pomiyszkaniô i łoświyciół rajn wszyjske fóncle. Jak zawdy pomiyszkanie bóło prózne i cichuśke, i ino wiyrny Alik siedziôł zmiyrnie na szeslóngu i wylizywôł swój pelc.
Zmôchany, usiotany prezes PiS-u z procnym wezdychniyńciym zynknół sie we jego fatersztulu.
– Zrobiółech to – pedziôł po kwilce cichóści. – Wyciep żech je łobie wrółz na zbity pychol.
Alik wejzdrzôł tak na niygo, choby blank niy dowiyrzôł.
– Wyciepnółech wrółz Joanna Kluzik-Rostkowskô i Elza Jakubiacka ze mojij partyji – powtórzół sztram Kaczyński. – I proszã, niy zaziyrej tak łoszkliwie na mie, chobych utopiół jakigo maluśkigo kocika.
Alik szajsegal wróciół do lizaniô swojij szłapecki.
– Uwôrzôsz, iże jô jes świnióm, ja? – spytôł dómowygo kamrata Kaczyński tóm swojóm napasztliwóm sztimóm. – Śmiało! Rzyknij mi to direkt do łoczów!
Alik blank niy łodrzykôł.
– Łoch, sto diosków! Niy musisz mi przipóminać, wiym, miarkuja, iże to byli nôjbliższyjsze spółpracowniki Lecha Kaczyńskigo i iże mój świyntyj pamiyńci bracik kopyrto sie we tyj kripcie pod Wawelym.
Kot przeciep sie ze tym lizaniym ze szłapków na swoji basisko.
– Jeżeś cicho, ja! To ci jesce rzykna, co Poncyliusza tyż szmajtna ku dziobłu, doczkóm ino na jakisik sztich do haje i jakô zołgówka. Abo niy ... wuchtna go bez żôdnyj przileżitości, ino skuli tego, co jô móm takô chańdź. Co ty na to?
Nic, blank cicho ...
– Smolisz to? Môsz mie w dupie? Jeżeś blank taki sóm jak tyn côłki rest! Ale jô wydolã, chobych miôł wszyjskich wyciepnóńć i łostać sóm we tym Pis-ie!
Alik ze rułóm napocznół wylizywać swoji ... klyjnoty ...
Kaczyński zrobiół sie szarłatny na fresie ze swojij uwziyntości.
– Ty niywdziyncznô bezkurcyjô! Ciś ze mojij chałpy! Fórt stela! – chyciół kota za szkrawitel i wyciep go za dźwiyrze.
Noc bóła zimnô i mokrô. Niyszczysny Alik bez łoka mrzik siedziôł skulóny na szweli, a niyskorzij skludziół sie we sia i zrobiół na sztrółdeklu to, na co łod dôwna miôł szkrabka ... wysrôł sie!