Jołzel mo buła

Ojgyn z Pnioków

Wiesna to jes fajny czos we przirodzie tela, co niy dlo kożdego. Nojgorzij to przi tyj wieśnie wyloz Jozik ze drugigo sztoku. Skuli tego, iże mu łojce dali na krzcie Jozef (bo sie urodzioł we tego świyntygo) terozki choby gorol fajruje do kupy geburstak i ku tymu Jozefa. Tak tyż boło latoś. Ida sie tak na drugi dziyń po tym jejigo gyburstaku bez siyń a tu lejzie Jozik z dupnom ojlom na gowie.
– Co jes Jołzel ? Fto ci tako buła przirychtowoł ?
– Wiysz, miołech gyburstak i trocha żech ze kamratoma pochlistoł. Niyskorzij przikwanckołech sie do dom a we siyni ćma nikiej u nyjgra we dupie, i takech sie zamamlasioł, iżech śtyry godziny medikowoł: przeca stoja sam przed mojimi dźwiyrzami ... ino blank ci niy miarkuja cych jes jesce we siyni, cy już zech jes we antryju ?
– I łod tego mosz ta buła na palicy ?
– Niy, ino łod tego, iże mie moja staro chlistła maślonkom !
– Maślonkom ? I łod tyj maślonki mosz tyn kalniok i ta ojla ?
– No ja. Ino żech ci niy pedzioł, że ta maślonka boła we boncloku !!!
Terozki już wiycie, iże na wiosna możno sie bele co przidarzić, bo sie te nasze baby take jakiesik diosecko dopolone porobiyli !