Miymieckie wojoki ...

Ojgyn z Pnioków

Wiycie jak to kiejsik za starego piyrwyj bóło. Napoczła sie ta drugô wojna światowô i mocka ludzi samstód, ze Ślónska po stowce musiało deptać, musiało wol niy wól pójńść do miymieckigo wojska. Tak tyż bóło ze naszymi: Antkiym i Franckiym. Zebrali jich do tego wojska i tak jakosik na łostatku wylandowali łóni we Africe, we tym łoszkliwym Deutsches Afrika Korps Erwina Rommla. Nó ale, tak ci sie jakosik przitrefiyło, co Antka już we Francyji przidali ci do jednego jynerôła a Francka do inkszego. Festelnie dugo sie łoba niy widzieli i tyż nic ło sia niy miarkowali. Nó i rółz tyn Antek przikludziół sie do dóm na urlaub i ździebko niyskorzij szpacyrowôł sie tak po Bytóniu, aż tu łoroz ... szczasnół sie pychol w pychol gynał ze Franckym.
– Ło sto pierónów, Francek! A tyś sie sam skany wzión?
– A dyć direkt ze Afriki !
– Nó, a jô przeca tyż sam dziepiyro wczorej przijechôł ze Afriki.
– Hehehe, to tyż gynał znôsz jake tam we tyj Africe sóm gryfne babeczki, pra?
– A toć, iże znóm. Same Nyjgerki. I musza ci wyzdradzić – rzondzi Antek – co jô tam we tyj Africe móm jedna szykownô libsta ...
– Tyż żeś mi jakisik byfyjl wyzdradziół – pado Francek. – Jô tyż tam móm jedna gryfno dziołcha. Richticzno Nyjgerka, côrnô jak noc przed geltakiym.
– A co ty, medikujesz możno, co moja niy jes côrnô? – spytôł sie Antek. – Jak sie rółz urzła, pajtła we palcysko, to ji krew ciurlikała tako côrnô, choby to bóła tinta we naszyj dôwnyj szuli.
– He, he to jesce nic – łodpedziôł na to Francek. – Jak moja kiejsik tak ci po wećkaniu sziselka fandzoli drzistła, to we izbie zarozki połno sadzów bóło !!!