Klugszajser Hanysek ...

Ojgyn z Pnioków

Idzie tego tyż posuchać na [link widoczny dla zalogowanych]

Takô naszô ajnfachowô podstawówka. Rechtórka piyrszyj klasy mô ciyngiym utropa i mocka łostudy ze maluśkim Hanyskiym. Kiejsik niy szczimała i kiej wszyjskie dziecka byli na pałzie wziyna sie go na egzorta.
– Rzyknij mi Hanysku po jakiymu ty tela wyrôbiôsz i niy dowosz pozór na lekcyjach, co jô gôgóm i ciyngiym wszyjskich szterujesz?
– Anó, pani rechtórko mie sie zdo, co jô żech jes za móndry do piyrszyj klasy i kciôłbych już deptać do trzecij abo szczwôrtyj.
Rechtórka wziyna synka za ryncysko i poszła śniym do dyrechtora. Kiej Hanysek czekôł we sekretarijacie, rechtórka wszyjsko wytuplikowała dyrechtowi, kiery pedziôł, co weznóm i przeygzaminiyrujóm synka i wtynczôs bydóm miarkować, eźli łón sie nadôwo do trzecij abo szczwôrtyj klasy. Jak wysztudiyrowali tak tyż i zrobiyli. Egzaminiyrować miôł synka dyrechtor. Wytuplikowali Hanyskowi, co i jak, i napocznół sie tyn prifóng.
– Rzyknij mi Hanysku wiela to jes trzi razy trzi? – pytô dyrechtor.
– A to bydzie do kupy dziewiyńć – łodpedziôł synek.
– Dobra. A wiela bydzie szejść razy szejść? – pytô juzaś dyrechtor.
– A to pônie dyrechtorze bydzie do kupy trzidziyści szejść.
I tak Hanysek łodpedziôł na jesce pôranoście pytań, i dyrechtor na łostatek rzyknół ku rechtórce, iże synek moge przyjńść ze piyrszyj zarôzki do szczwôrtyj klasy. Ta sie zgódziyła ale kciała jesce sama ździebko tego synka łopytać, dać mu take fałeszne pytania. I dyrechtor i Hanysek byli drużne, i terôzki rechtórka napoczła egzaminiyrować tego synka.
– Suchej Hanysku i rzyknij mi, co krółwa mô aże styry a jô móm ino dwa?
Hanysek pomedikowoł i rzóndzi:
– To pewnikiym bydóm szłapy, prôwda?
– Nó, a co takigo ty môsz we galotach a jô niy ??? – pyto sie dalszij rechtórka.
– Mmm, to na isto sóm ... kabzy!
– Nó Hanysku, a jes cosik takigo, co napoczyno sie na „K” a na łostaku mô „S”, jes łowłosióne, szkuciate, łobłónczaste i szmektne, i mo we sia biôło, mlycno płynność ?
– E, paniczko, to jes blank ajnfach, to jes makrón, kokosnus – pedziôł Hanysek.
– Nó, to terôzki rzyknij ty mi, co wlazuje twarde i różowe a zatym wylazuje miyntke i klyjónce ... ?
Dyrechtór zblôd, ślypia mu sie łozewrzili na côłki karpyntel i ...
– To jes paniczko jakisik dobry kałgómin, prôwda? – łodpedziôł ze rułóm Hanysek.
– Nó, gryfnie Hanysku ale rzyknij mi sam ino, co chop robi po stojóncku, baba po siedzóncku a pies dźwigô szłapa?
Dyrechtor chnet by zymglôł, i niż by sie łodezwôł – Hanysek gôdô:
– Ano, wtynczôs sie podowo rynka, prówda?
– No, ale terôzki to festelnie Hanysku musisz dôwać pozór, bo pytania bydóm na isto łoszkliwe. Byda pytać, co to jes?
– Dobra, dobra, mogóm łóni pytać – pado Hanysek.
– Dej pozór – napoczynô rechtórka. – Wrajzujesz wy mie swój kół, swoja sztraba, przikrymplujesz mie, jes mi festelnie wilgło i to skorzij niźli tobie ...
– E tam, to jes cheba ... celt, namiot – jak godajóm Poloki !
– A to co jes, kiej palcysko wlazuje wy mie, bawisz sie symnóm, kiej ci sie diosecko mierznie, a dróżba mô mie zawdy piyrszy?
– To ci jes na isto ring, ślubny piestrzónek.
– Nó, to terôzki take cosik: mô roztomajte miary. Kiej niy czuje sie dobrze, to śniego kapie, kiej dmuchosz mie, ty czujesz sie dobrze ...?
Dyrechtora już chnet miôł pierón szczelić, wyblyszczół gały ale Hanysek blank pomaluśku łodrzykô:
– To pewnikiym bydzie wasz kichol rechtórko, prôwda?
– Nó, tóż jesce na łostatek co to jes: mô twardy knipel, szpic sie zagłymbio i wlazuje ze dyrgotaniym ?
Dyrechtor zrobiół sie szarłatny na gymbie, dych mu zatkało, luftu już niy poradziół chycić i ...
– To jes strzała ze łuka !!!
Jak już dyrechtorowi wróciół luft, krew mu ślazła ze liców, rzyknół ze srogóm ulgóm:
– Wykludźcie Hanyska zarozki kajsik na uniwerzityjt, bo sam we tyj szuli blank przijńdzie na skapka !!!