Hajda na Ruskich, hajda ...

Ojgyn z Pnioków

Wiycie, króm naszyj gôdki, czytaniô i pisaniô po naszymu, móm tyż ci festelnie rôd czytać roztomajte móndre, polske i cudze cajtóngi ze ftorych biera dlô sia to, co idzie razinku przetuplikować na nasze. Nó, i łostatnio wlozech na zajta we „Angorze”, kaj jedyn istny, ftory sie sóm siebie mianuje Wakuła, pisôł ło tym naszych kurduplowatym pół-cwilingrze, ftorymu sie łostatnio cosik fest na filip ciepło. Dejcie pozór, bo tuplowanie tego niy byda eklerowôł.
– Rach, ciach, ciach chopie! Ty mie tak, a jô cie tak! – Jarosław Corôzki Mynij Srogi słożół sie do wysumowanygo tniyńciô szeblóm.
– Panoczku pryzesie, sóm już piyrsze łodpówiydzi, reakcyje na wasz artikel w sprawie tyj ci „neoimperijalnyj” polityki Ruskich.
Utrzidupski Mariusz Błaszczak na kwilka przerwôł fechtónkowô parada.
– I co? I jako? Côłki świat już ci mie do łostatka popiyrô i spómogô? Kiej sztartujymy na Moskwa?
– Podwiyl co, łozwôł sie ino Czarnecki. – przituplowôł Błaszczak.
– Gôdôsz Czarnecki? – smôrszczół brwie pryzes. – Barzij miôłbych rôd, coby to bół tyn wywołany hetman Żółkiewski. Łón już rółz wyrychtowôł Ruskich kajsik tam pod Kłuszynym. To ci bóło gynał śtyrysta lôt tymu nazôd, jak jim wkarowôł tóm naszóm polskóm husaryjóm ...
– Niy, niy Sztefan Czarnecki, ino tyn nasz przeskoczek, pyrcok Richard Henry Czarnecki – sprościół łagódnie lajter klubu PiS.
– Łoj, to szkłóda, żôl – stropiół sie starszyjszy cwilinger Kaczyński. – Miôłbych rôd, kogosik barzij łobeznanygo, jakigosik „zagóńczyka” z jajcami. Wiysz, taki rach, ciach, ciach chopie! Ty mie tak, a jô cie tak! – pofómlowôł gracóm przed samym kicholym łozmówcy.
– Oooo, gryfnistego młyńca pón pryzes zakryńciół, łoj gryfnego – pochwolół Błaszczak.
– A co, poradza przecamć niy?
– Tela, co we prziszłyj haji, we wojnie takô szpryma i kómszt mogóm wóm blank niy styknóńć. Jakeście panoczku pryzesie same zmiarkowali we swojim artiklu, we polityce potrza nóm sojuszów, stanowiyni, a przecamć my terôzki blank niy mogymy rachować ani na Ojropa, ani na Hameryka.
– Strachôsz sie? Poradzymy! Szafnymy! Rach, ciach, ciach! Potrza ino swołać „pospolite ruszyni”!
– Mómy starani, tropiymy sie ło to – garantjyrowôł Błaszczak. – Przecamć już dzisiôj nasz ciyngiym zeziopióny Michôł Kamiński łoznojmiół u tyj Moniki Olejnik, iże Ruske sie już festelnie na nôs rychtujóm. To pewnikiym zmócni patrijótyczny sztimóng we nôrodzie.
– I fajniście, festelnie dobrze! – pochwôlół swojigo utrzidupskigo pryzes. – Tyż potrza nóm mocki łochotników, wolóntyrzów na naszô nowô ekszpedycyjô moskiywskô. Zbajstlujymy kacapóm Srogô Smuta, iże ino hej! Rach, ciach, ciach!
Buster Keaton-Błaszcak optarenie szibnół sie ze kabinytu pryzesa.
– Jezderkusie! Jak ci łón sie miywô? – spytała sie ze zorgóm starô flyjgera Jolanta łod Szczypińskich.
– Jes deczko lepszij, przinôjmnij rychtuje sie terôzki ino na cudzych, a niy na naszych kamratów ...
– A mie, a mie pón pryzes to tak ci przelynknół, iżech zarôzki, we łoka mrziku ... łosiwła! – rzykła ze powôgóm Nelli-Flanelli.