Bo moja staro niy mo rada biyru ...

Ojgyn z Pnioków

Jô, nó ja, móm baba, ftorô niy mô rada, kiej jô słepia piwo. Kiejbyście słyszeli te jeji jamrowanie i górzke żôle, kiej ino sie lajstna taki jakisik maluśki, pomiyrny szejściópak jakigosik biyru. To ci jes u nij jakiś fant, fimel. Kiej ino wlazuja we jakô alyjka ze brówarym w gracy, zarôzki napoczynô sie ciepanie afków.
Ale, to przeca jô jes Panym tego dómu i niy dóm zwóli, coby baba, tyn „puch marny”, gôdała mi co móm robić, i beztóż tyż uzdołech kupować se piwo ino wtynczôs, kiej moja starô mô ... nocny słóżba. Z poczóntku bóło wszyjsko jak przinoleżi ale po jakimsik czasie napoczła cosik podyjzdrzywać, bo już ci niy słepôłech piwo przi nij, a przeca nigdy bych sie go niy łodrzyknół. A i ze gymby mi zawdy capiyło jak ze dylinów we kaczmie na Listopada. Ftoregoś dnioszka wszyjsko sie wydało. Nôjprzodzij kukła do mojigo szrancka na balkónie a niyskorzij jesce, wrôcajónc ze szychty, pogracała (co za uwziyntość i srogô stanówczość we kroczaniu ku prôwdzie) we naszym hasioku (a miyszkómy we swojij chałpie) i ... znodła dówody zbródni.
Jezderyny! Co sie wtynczôs dziôło! Jużech myślôł, iże jako sprawca dómu , gowa familiji byda musiôł zajmnóńć przinoleżny mi plac na sztrółdeklu przi dźwiyrzach. Efektym tego rómraju bóło to, iżech juzaś napocznół kupować, sprôwiać sie piwo lygalnie, ale ze narôżaniym sie na niychciane efekty „audio” i „wideo”. Ale nôjgorsze w tym wszyjskim jes to, iże jô babów nigdy i blank do łostatka niy spokopia. Móm mniymani, iże dziyń, w kierym chop spomiarkuje, zrozumi kobiyta, bydzie łostatnim dnioszkym naszyj cywilizacyji (eźli by to miôł być tyn 2012 rok, ło kierym sztyjc rzóndzóm roztomajte planieciôrze?).
Po jakiymu take łozwôżani, takô refleksjô? Anó, na mój łostatni gyburstak moja Elza sprawióła mi szejść szykownistych zajdli do piwa i taki kónsztmajsterski, stopieróński strzybny flaszynefner!!!